teraz ją zapytałem:<br>- Dlaczego już wcześniej nie zaczęłaś szukać jaskini? Potrzebowałaś towarzystwa?<br>- To też. Ale głównie dlatego, że nie byłam przygotowana. Nie mogłam sobie pozwolić drugi raz na przypadek, na błądzenie. Dlatego przyjęłam pracę w bibliotece, żeby mieć możliwość szukania. No i wreszcie w tym roku dotarłam do publikacji tej opowieści, w jakimś elitarnym czasopiśmie masońskim. Była tam i mapa.<br>Teraz to się już porządnie zdenerwowałem. Okazało się, że wiedzę na temat jaskini, która ma bądź co bądź decydować o naszym losie, ona czerpie z jakiegoś piśmidełka dla lokalnych szamanów, podniecających się parapsychologią starszych pań czy tuzinkowych wydrwigroszy. Masoneria kojarzyła mi