siebie. Patrzymy bowiem na życie poprzez stałą szybę wmontowaną w nas przez dom rodzinny, wychowanie, szkołę, różne zakręty losu. Wszystko to nauczyło nas reguł postępowania, które stały się busolami w życiu. Lecz jednocześnie zaszczepiły w nas swoiste niewolnictwo. Muszę być co tydzień u fryzjera, muszę - na każde zawołanie szefa, muszę - oprać całą rodzinę. Muszę, muszę. Uświadomienie sobie, że wcale nie muszę, bywa iluminacją i wyzwala energię, którą można skierować na inne tory i której się w sobie nawet nie podejrzewało.<br><br>Niech postanowienia będą raczej niewielkie, krok po kroku w naszym planie na życie. Niech przybliżają nam nasze Himalaje. Lepiej choć część