tylko zmęczony albo źle się czuje. Skoro ktoś od dzieciństwa żył w przeświadczeniu, że brudów nie pierze się publicznie, jak ma przełamać się w gabinecie psychologa czy w grupie terapeutycznej?<br>Dalej: w alkoholowym domu życie dzieci "składa się z nie dotrzymanych obietnic, lęku o rodziców i przed nimi oraz poczucia osamotnienia". Nie mogą liczyć na oparcie czy zrozumienie, bo jedno z rodziców pije, a drugie jest zajęte i nim, i dźwiganiem wszystkich rodzinnych obowiązków, pomnożonych o skutki nałogowego picia. Skoro zawsze było tylko tak, jak DDA mogą potem uwierzyć, że ktoś naprawdę się nimi przejmuje i nie zawiedzie ich zaufania?<br>"Ukrywanie