badań laboratoryjnych nad poślizgiem lodu w temperaturze topnienia, po szorstkiej płycie granitowej (Budd i in., 1979) wykazały wzrost ścierania wraz ze wzrostem prędkości (u%), naprężeń normalnych (N) oraz ścinających (t). Abrazja (W) jest proporcjonalna do tych czynników: W WZOR<br> W przypadku prędkości poślizgu 50 - 300 m/rok wielkość abrazji winna osiągać kilka milimetrów rocznie. Może to wskazywać, iż sam lód jest już istotnym czynnikiem abrazji. Przyczyn takich wyników można upatrywać w istnieniu mikroskopijnych cząsteczek luźnego materiału skalnego na powierzchni &#132;czystej&#148; płyty skalnej oraz podobnych cząsteczek w lodzie użytym do badań (Drewry, 1986). Należy rozważyć także rolę szorstkości skały. Efekt