w postaci regularnych figur geometrycznych, najczęściej kwadratów lub prostokątów o orientacji zgodnej z głównymi osiami inwestycji (rys. 4.2). Osnowy regularne mogą być zakładane jedną z dwóch metod. Pierwsza z nich to &lt;HI rend="italic"&gt;metoda bezpośredniego tyczenia&lt;/HI&gt;, w której poprawki do wstępnie wytyczonych punktów są wyznaczane na podstawie pomiaru określonych elementów tej osnowy oraz prostych obliczeń w terenie. W drugiej metodzie poprawki do wstępnie wytyczonych punktów regularnej siatki osnowy realizacyjnej wyznacza się w rezultacie wyrównania obserwacji wykonanych w tych punktach (pomiar elementów dodatkowych), w związku z tym metoda ta nosi nazwę &lt;HI rend="italic"&gt;metody pośredniego tyczenia&lt;/HI&gt;.<br>Wierzchołki (punkty osnowy realizacyjnej) są stabilizowane specjalnymi znakami z