na salę. Mając nadzieję, że może ktoś umarł i nie przyjdzie, co jakiś czas opuszczam na chwilę kolejkę, podchodzę do kasy i mówię "łan tiket pliz". Co chwilę przegania mnie, krzycząc na mnie, portier, i kolejka zresztą też. Około 2 p.m., widzę zdenerwowana, że przede mną jest jeszcze kilka osób, a biletów już nie ma. Bolą mnie nogi, jestem głodna, wyznaję portierowi ze łzami w oczach "aj em aktris". Nie robi to na nim najmniejszego wrażenia, coś mi odpowiada, z tonu sądzę, że pogardliwie.<br>O 2 p.m. spektakl się zaczyna. Jedni odchodzą od kasy, inni ustawiają się w kolejce