co by kolidowało z zasadą wolności poety, jego kreacją świata czy człowieka.<br>Niemal nie pojawiało się w dyskusjach o dramacie również pytanie o możliwości wykorzystania w tekście innowacji scenicznych. Dlatego chyba, iż nadal utrwalone było przekonanie, iż to słowo narzuca koncepcję spektaklu. Nie było więc powodu do zastanawiania się nad osobliwościami języka teatru i jego funkcjonowaniem w obrębie dzieła literackiego. O inscenizacyjnych nowościach poeci nie dyskutowali - po prostu, w miarę potrzeb, wprowadzali je do tekstów. Jakie one były, wszyscy wiedzieli, gdyż każdy bodaj romantyk w Europie zajmował się teatrem: pisał sztuki albo wdawał się w polemiki, publikował eseje czy recenzje.<br>Wyobrażając