obejść wszystkich znajomych kupców zboża i piwowarów, zamienić z nimi kilka słów, czasem wręczyć jakieś podarunki. Tak nakazywał dobry handlowy obyczaj.<br>Popołudnia jednak miał Magwer wolne. Spędzał je przy kuflu, grając w kości, rozmawiając.<br>Nocami zakradał się pod pierzynę Gorady albo też opuszczał Daborę, by spotkać się z Szepczącym. A ostatnio Ostry wzywał całą grupę coraz częściej. Zbliżał się turniej i lada chwila należało się spodziewać nadejścia Szerszeni.<br>Zmierzchało, lecz po ulicach wciąż kręciło się sporo ludzi. Magwer dostrzegł wyłaniających się zza zakrętu, dźwigających lektykę tragarzy. Płócienne zasłony oddzielały od świata siedzącego w środku człowieka - pewnie jakiegoś urzędnika lub bardzo bogatego