starszy mężczyzna. Szczupła, ogorzała twarz nie zdradza emocji czy wzruszenia. Jedynie wyrzucane niekiedy szybciej słowa sugerują, że Albańczyk wspomina ważniejsze wydarzenia. Ja wsłuchuję się w słowa tłumacza, który takich historii przetłumaczył już wiele.<br>- Opuściliśmy dom sześć tygodni temu - wspomina Enver Rexhepi. - Tej samej nocy, kiedy były pierwsze bombardowania NATO, Serbowie ostrzelali naszą wieś z granatników. Z zemsty. Było dwóch zabitych, w tym mój stryjeczny brat. Na następny dzień uciekliśmy i schroniliśmy się w mieście Liplian. Tam mieszkaliśmy trzy tygodnie u teściów brata. W tym czasie zaczęli przychodzić do tego miasteczka uchodźcy z dziesięciu okolicznych wsi. Wtedy przyszły serbskie oddziały paramilitarne. Dali