tryb życia karaczanów, mimikra patyczaków, umiejętność skakania szarańczaków, czy wreszcie nadzwyczajne udoskonalenie umiejętności lotu muchówek i błonkówek to nowinki ewolucyjne wprowadzone w pierwszej połowie ery mezozoicznej. Była to odpowiedź na presję działającą w ciągu dnia. Zmiennocieplne gady traciły jednak ruchliwość po zapadnięciu zmroku, kiedy obniżała się wydatnie temperatura, a słabe oświetlenie utrudniało wypatrzenie ofiary i pogoń za nią. Bez obaw można uzupełnić listę wczesnych <br>przystosowań obronnych owadów o przesunięcia aktywności życiowej w pory dnia <br>niedogodne dla drapieżników. Niedługo jednak, w skali czasu geologicznego, nocne <br>bezkręgowce cieszyły się bezkarnością.<br>Pod koniec triasu nisze ekologiczne nocnych owadożernych drapieżników poczęły <br>zapewne wypełniać drobne gady