bowiem biernie pod ciężarem skał osadowych. To zjawisko <br>izostazji, o którym jeszcze będzie mowa. Z grubym przybliżeniem można przyjąć, że pogrążenie to wynosi około połowy dzisiejszej miąższości nałożonego osadu. To jeszcze nie koniec komplikacji. Osady, w szczególności ilaste, podlegają bowiem odwodnieniu i sprasowaniu (kompakcji) pod własnym ciężarem. Stopień kompakcji łatwo oszacować mierząc stopień spłaszczenia zawartych w skałach skamieniałości. Pierwotna ich miąższość była znacznie większa od powstałych z nich skał - nawet czterdziestokrotnie.<br>Biostratygrafia Udział szczątków organicznych w objętości skał osadowych bywa <br>tak duży, że mogą być użyte do charakteryzowania jednostek litostratygraficznych. Skrajnym tego przykładem są formacje kopalnych raf, które <br>składają się niemal