psychicznego, lecz jako swoistej wartości dla człowieka. Doświadczenie to nosi zdecydowanie ambiwalentny charakter. Wolność jako wartość fascynuje i zagraża zarazem. Źródłem fascynacji jest odsłonięcie radykalnej autonomii człowieka w stosunku do wszystkiego, co go otacza. Duszy zabić nie można. Autonomiczne "mogę przystąpić do..." czyni człowieka istotą odrębną od wszystkiego, co człowieka otacza, różni go od innych ludzi, sprawia, że człowiek może się poczuć sobą i tylko sobą. Człowiek w swej wolności może znaleźć siebie jako byt niepowtarzalny. To otwiera kuszącą perspektywę samokreacji. Ale "mogę przystąpić do..." jest także groźne. Bo mogę inaczej... Skoro mogę inaczej, wszystko, co ludzkość dotąd stworzyła, aby żyć