się, że gdy grom zamilkł,<br>Przyszli mnie szukać, idąc śladami,<br>Że wracam wreszcie godzić się z wami,<br>Odnaleziony między słowami...<br><br>I w wieczność moją, w mój sen głęboki<br>Wbiegły wiślane szepty, potoki,<br>I sam widziałem moje obłoki<br>Odbite w wodzie - trudy wysokie.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;DO POETY&lt;/&gt;<br><br>Czymże są wobec niebios i ciemnych otchłani<br>Nasze piekła znajome, nad którymi, smutni,<br>Rozpinamy pożółkłe nieba dźwiękiem lutni,<br>By je rzucać, z tęsknoty za ziemią - spłakani?<br><br>O, czym jest miłość nasza, wieczny serca połów,<br>Klęski, odwroty mądre, zwątpienia i burze,<br>Wobec mocy wichury, rozpętanej w górze,<br>A cichej i pokornej pod stopą aniołów?<br><br>Jak kielichem z dna