współpracowników. Wszyscy jak jeden mąż gorliwie przyklaskiwali jego wypowiedziom, świadczyli usługi, starali się usilnie odgadywać niemal jego życzenia. Nawet Janusz, zaganiający go uprzednio do pracy, unikał teraz jak ognia jakiejkolwiek uwagi o terminach skończenia wnętrz.<br>Promienny nastrój w duszy Lesia niejako zintensywniał. Obudziła się w nim nagle głęboka sympatia do otoczenia, czarne myśli pierzchły w siną dal i zniknęło gdzieś przygnębienie. Radosny i szczęśliwy zapomniał całkowicie o gnębiących go zmorach i pamięć o nich wróciła mu dopiero następnego poranka w drodze do pracy.<br>Oczywiście, znów był spóźniony i znów nie umiał wymyślić żadnej sensownej przyczyny. Promienny nastrój diabli wzięli i duszę