był duchownym w Gdańsku i inspektorem szkolnym Mierzei Wiślanej. Najmłodszy, Samuel Bogumił uczył się w szkole nowomiejskiej w Toruniu, a od 1783 r. w miejscowym gimnazjum, które ukończył w roku 1789; 7 maja tegoż roku zapisał się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Lipskiego. W dniu 28 lutego 1792 na Wydziale Filozoficznym otrzymał tytuł „magister diplomaticus"; 26 maja tegoż roku w czasie publicznej dysputy bronił swej dysertacji De solatiis adversus mortis horrores in Platone et Novo Testamento obviis commentatio (Lipsiae 1792). Dzięki niej uzyskał prawo wykładania na uniwersytecie. Jeszcze tego roku w semestrze zimowym rozpoczął wykłady, komentując pierwszą księgę dzieła Cicerona Tusculanae