ręce. Patrzył na nią z gniewem, żalem, z uwłaczającą litością. <br>- No co? Co znowu za pretensje? - spytała. Zbladł. <br>- Jak mama śmiała tak potraktować tę dobrą, dobrą dziewczyną?! - wykrztusił z głębi piersi. <br>Róża - jak zwykle w tych wypadkach, kiedy pod wpływem jej nieludzkiej postawy pękał krąg normalności i czarny żywioł, anarchia, otwierała nagle swoje bezkresy - Róża uczyniła się lekka, niebaczna. Z humorem wykrzyknęła: <br>- A jakże ja ją potraktowałam? Niedobrze? Przecież nawet swoją łyżeczkę kaukaską dałam jej do herbaty! Jeszcze mało? <br>- Proszę nie kpić ze mnie! Halina nie na fanaberie towarzyskie tu przyszła! To ma być moja żona! Ja sobie tę kobietę wybrałem