w skutku jedynie wzrost pozostałych, wytępienie zaś wszystkich pragnień jest prawie niemożliwe, tedy nie ma rozwiązania innego jak tylko: zaspokoić wszystkie"</>. "Przygotowanie człowieka-Boga jest zadaniem praktycznym". Wypowiedź powyższą można by traktować humorystycznie, gdyby nie to, że mieści się ona znakomicie w atmosferze myślowej epoki, ujmując paradoksalnie zasadniczy ton ówczesny, ówczesną tęsknotę do potęgi - na razie pozostającą w sferze artystycznych i literackich rozważań. Podobnie Gide w swojej książce o Dostojewskim zatrzymuje się z lubością nad fragmentem z Biesów. <q>„- Ten, kto pouczy ludzi, że są dobrzy, ten sprawi, iż dopełni się świat. - Ukrzyżowano tego, który to uczynił. - On przyjdzie, a imię