wystawiało 10 000 takich wojowników. Biorąc pod uwagę, że mowa o doborowych oddziałach walczących w awangardzie (quos ex omni iuventute delectos ante aciem ponant), i że reszta uszykowanego do bitwy wojska musiała być przynajmniej kilkakrotnie liczniejsza, otrzymujemy rząd wielkości zbliżony do wyobrażeń Cezara, za to bardzo odległy od realiów demograficznych ówczesnej Europy.<br>Mało wiarygodnej wzmiance o stu doborowych wojownikach ex singulis pagis towarzyszy jednak odautorska uwaga, której nie należy bagatelizować: według Tacyta słowo, które pierwotnie oznaczało liczbę sto, z czasem stało się "nazwą" (instytucji? formacji wojskowej?) i "zaszczytem"(et quod primo numerus fuit, iam nomen et honor est). Mamy tu do