piatnicu wóz albo przewóz. Jego tak niedawne poczucie omnipotencji i nienaruszalności rozpadło się na drobne kawałki, tak drobne, że nie mógł ich do niczego użyć. Czuł się jak ryba ciężko dysząca w sadzu albo jak zwierz schwytany w potrzask. Prawda bowiem była taka, że przez dwa ostatnie lata cieszył się owocami już opublikowanych prac. Przechodząc uniwersyteckim korytarzem zwracał wrażliwą uwagę na miłe szepty: "o, to nasza nadzieja", "tak, to twórca nowej teorii tłumaczenia", "on jeszcze pokaże tym starym rutyniarzom nauki" itd. Nie znajdował więc powodu, by ryzykować jakiś kontrowersyjny temat, który mógł okazać się niewypałem albo wywołać krytykę, której nie potrafiłby