wznosi się ku górze,<br>A konary jego duże,<br>Harde, twarde i wiekowe<br>Z chmurą wdają się w rozmowę.<br>Na nim gęsty liść szeleści,<br>Krążą o nim opowieści,<br>Że kto w jego śpi obrębie,<br>Ten już wszystko wie o dębie.<br><br>Tam, dębowi równy wzrostem,<br>Wiąz wyrasta pniem swym prostym.<br>Dalej buk - ozdoba lasu,<br>Z niego ludzie swego czasu<br>Wyrabiali kołowrotki.<br><br>Dalej brzoza srebrnobiała,<br>Która tym się słynna stała,<br>Że ma sok pod korą słodki.<br>Olcha niezbyt okazała<br>Opowiada leśne plotki...<br><br>Patrzy na nią grab wyniosły:<br>"Po co olchy te wyrosły?<br>Ledwo na nie wiatry dmuchną,<br>A już z olch się robi próchno