o dwunastej. Ten chłop - pan Chrystek, jak okazało się wkrótce - zatrzymał konia z głośnym "prrr!" i zwracając się do ojca zapytał: - A pan wielmożny, a pan wielmożny do kogo w gości?<br>- Do pana Trypolskiego - odpowiedział ojciec zdziwiony, a wtedy woźnica w milczeniu zawrócił konia, robiąc wozem koło na drodze - od oziminy do oziminy - i znów stanął przy nas.<br>- Wsiadajcie. Niedaleczko ujechał! - zaśmiał się trochę chrapliwie. Był w maciejówce naciągniętej na oczy i w czarnej marynarce, spod której świecił biały kołnierzyk. Błyszczały wyglansowane buty-saperki. Mówił do ojca "wielmożny panie" i powtarzał niektóre zdania, jakby zacinał się. Jedno oko, jak zauważyłem, było