podzielić zdobytą informacją. Chwycił za telefon i bez namysłu postanowił obudzić Lisieckiego. Wyroby nie chciał wtajemniczać. Zadzwoni do radia, podadzą to w dzienniku - jeśli Gorczyca zbłądził gdzieś i utknął, naje się wstydu. Szkoda chłopa. Wykręcił numer. Ku swemu zdumieniu niemal natychmiast usłyszał w słuchawce głos Lisieckiego, zupełnie przytomny, bez żadnych oznak zaspania.<br>- Możesz zejść do mnie? - zapytał.<br>- Za minutę jestem - powiedział krótko Lisiecki. Pojawił się rzeczywiście błyskawicznie, zupełnie ubrany. Widać także się jeszcze nie kładł.<br>- Co się stało? - zapytał od progu.<br>- Cii... - położył palec na ustach Otyński, wskazując na śpiącą w fotelu maszynistkę, owiniętą w koc - nie trzeba jej budzić.<br>Odsunęli