biskupie, ale moje miejsce jest na Górze. Kto raz igrać zacznie z czasem, jego czas jest zawsze, a dni jego policzone rozsypują się jak paciorki zerwanego różańca. Czas to sojusznik i wróg zarazem. Trzeba naprawić różaniec.<br>Odeszła, błogosławiąc Aix krzyżem świętym, a drogę jej na wschód znaczyły kwiaty i pięknie pachnące krzewy, wyrastające na śladach jej stóp. Więcejśmy jej nie widzieli, a Góra przyjęła ją wraz z wieśniakiem, na zawsze.<br>Odłożyłem kopię manuskryptu. Nadszedł wieczór, a na Sainte-Victoire - zdawało mi się - widać było ową leciutką poświatę, o której pisał poczciwy Jan. Za moimi plecami stanęła bibliotekarka i położyła rękę na