niepowodzenia i słuchając pułkownika, który wymyślał mi od ciemięgów.<br>Tak dotarliśmy do skraju zarośli i nagle obaj stanęliśmy jak wryci: przed nami stało coś, co pod grubą warstwą błota przypominało kościstą szkapę. Na tym dziwnym zwierzu siedział zarumieniony i pełen werwy Władek, obok zaś stał Mikołaj z głupowatą miną i paczką prowiantów.<br>- Przywiozłem wam śniadanie - oświadczył tryumfująco wróg Piastów. - Będziemy zaraz &lt;orig&gt;rębać&lt;/&gt;. Są jajka, masło, szynka, wódka i sardynki.<br>Milczeliśmy, nie mogąc ochłonąć z wrażenia.<br>- No? - zagadnął Władek wyczekująco. Wtedy wstąpiła we mnie zimna żądza mordu.<br>- Właduchna - powiedziałem z trującą słodyczą - czemuś ty się wczoraj nie utopił?<br>- Po co cię tu