ma przyjaciela, to wszystko jedno, <br>gdzie on jest, jest zawsze z nami! Rozumiesz? <br><br>Nie rozumiałam, ale nie śmiałam ani rozpłakać <br>się, ani przyznać się do tego i skinęłam głową. <br><br><br>- Sabinka powiedziała - ciągnął dalej Jan - że <br>zawsze będzie o tobie pamiętała, i prosiła mnie, <br>żebym ci to oddał od niej. <br><br>Rozwinęłam paczuszkę, którą podał mi Jan. <br>Był to synek Sabinki. Leżał różowy i maleńki <br>w swoim błękitnym łóżeczku. <br><br>- Schowaj to dobrze! - powiedział Jan. <br><br>Wstałam z fotela i odsunąwszy drewnianą listwę <br>włożyłam go do srebrnej groty. <br><br>Nie mogłam się jednak nim bawić. <br><br>Ani nim, ani żadną zabawką, którą bawiła się <br>Sabinka. <br><br>"Dziecko elfów