dwu mil od linii polskiego wybrzeża, odkrył ćwiczący zawzięcie polski zespół, który ciemnymi bryłami bojowych jednostek tkwił jakby w miejscu, mocno przyklejony do rozkołysanej wichrem wody. Ponury z daleka wygląd polskich okrętów zmienił się nagle, kiedy przelatywał tuż nad nimi przyjacielsko kołysząc się ze skrzydła na skrzydło. Wygląd ten zmienił padający przed paroma minutami zaledwie przelotny deszcz, który nadał płaskim pokładom okrętów swego rodzaju szklisty połysk, jak po świeżo nałożonym lakierze, a sztormującym wysokie fale kadłubem kolor stalowego ostrza rzuconej w wodę siekiery.<br>Desantowe barki SOD-771 aż po linie pokładów zanurzały się głęboko w wodę, podczas gdy lekkie i zwinne