niej umarł! - rzekł maniacko Apoloniusz. - Po Wandalach nie zostało nic, a Augustyna dzisiaj czytają. Ergo - wojna minie, a poezja zostanie, a wraz z nią zostaną moje winiety:<br>Pod sufitem suszyły się na sznurach okładki tomiku poetyckiego. Ciągnęło od nich tęgą farbą drukarską. Światło przebijało się przez czarne i czerwone płaszczyzny pakowego papieru i plątało się wśród kartek jak w gąszczu leśnym. Okładki szeleściły jak suche liście.<br>Żydóweczka podeszła do patefonu i-zmieniła płytę.<br>-A ja myślę, że po aryjskiej stronie też będzie getto - powiedziała patrząc z ukosa na Marię: - Tylko nie będzie z niego wyjścia. - Odpłynęła w tańcu, zabrana przez Piotra