i z wyrazem rozanielenia w oczach dokończył: - Bimber z agrestu. Sierżant ze zdumienia szeroko otworzył oczy. To co zobaczył wprawiło go w takie osłupienie, że nie wiedział jak zareagować. Z jednej strony nie mógł przecież pozostać obojętny wobec procederu pędzenia bimbru na terenie jednostki wojskowej, z drugiej - między nim a palaczem wytworzyła się specyficzna więź oparta na wdzięczności za pomoc, współczucie i zrozumienie. Jednakże poczucie obowiązku i odpowiedzialność wzięły górę nad ludzkimi uczuciami. Sierżant wstał z pnia, wygładził bluzę i wsadziwszy kciuki za pas odezwał się tonem służbisty: <br>- Ja tego tolerować nie mogę! Rozumiem ognisko, rozumiem kiełbaski na gorąco... nawet jeśli