i podatnymi na subiektywne uwarunkowania. Negowanie wartości danych o następstwie czasowym <br>uniemożliwia ich niezależne testowanie. Wbrew oczywistości, kladyści z upodobaniem posługują się falsyfikacjonistyczną frazeologią. Ich falsyfikacje nie dotyczą jednak obrazu rzeczywistej filogenezy (następstwa przodek-potomek), lecz założonego porządku w rozmieszczeniu cech wśród taksonów. Kryterium jest wyłącznie metodologiczna oszczędność (parsymonia). Z paleontologicznego punktu widzenia są to poczynania zgoła obojętne.<br>Jak widzimy, ci spośród kladystów, którzy próbują wykorzystać swoją metodę do <br>odtworzenia przebiegu ewolucji (co było zresztą intencją twórcy tego prądu Williego Henniga), zakładać muszą szczególne cechy procesu filogenezy (dychotomię, stałe tempo) z selekcjonistycznej teorii ewolucji bezpośrednio nie wynikające.<br>&lt;page nr=450&gt;<br>Saltacjonizm Nie wynikają też