samo bezradnie, jak on na nas. Zostawił mnie u Dołgopoluków. Powiedział, że po wojnie się mną zaopiekuje. Miał wrócić następnego dnia i przywieźć nam wojskowy prowiant, ale Hitler dowiedział się, że w Rożyszczu zmartwychwstają Żydzi, i skierował swoje wojsko z powrotem.<br><br>Uciekaliśmy polnymi drogami. Ktoś narzucił na mnie długie, ciężkie palto. Przewracałam się i zostawałam w tyle. Zrzuciłam kamasze, a potem i to palto. Z tyłu szczekały karabiny, z góry warczały samoloty, chowałam się w krzakach i rowach. Dobiegliśmy do Kiwerc, kiedy zapadał zmierzch. Wszyscy gdzieś poznikali, stałam sama wśród ciemnych domów. Jakaś kobieta usłyszała mój płacz i zapytała po rosyjsku