oprawiony w ciemną, lśniącą skórę. Jest to mój pamiętnik. Pamiętnik pisał całe życie mój dziad i zabrał go ze sobą, gdy po powstaniu 63 roku uciekał do Francji. Pisze go mój ojciec i mój stryj, który razem z nim wyruszył na wojnę jako oficer francuski w 14 roku. Ja dostałem pamiętnik ukończywszy szesnaście lat, a teraz przysłano mi go do więzienia przed wywiezieniem, razem z trzema wieszczami i wodą kolońską od Ludki. Leżał u mnie zawsze na biurku, rzadko go otwierałem, a nigdy nie odczytywałem tego, co napisałem. Można latami nie interesować się czymś, co ma się co dzień przed oczami