czekali powrotu Wandzi, aby się przekonać, że nie powróciłem".<br>Wieczór mocno zgęstniał, gdy jechali do stacji.<br>- Panno Wandeczko - szepnął Adaś. - Teraz ukryję walizkę na dnie wózka i pani z nią powróci. Niech jej tylko nie wnoszą do domu. Niech sobie zajedzie do jakiejś szopy i tam ją ukryjcie.<br>- A czy pan myśli; że teraz nas nikt nie śledzi?<br>- Musiałby był przyjechać za nami, a za nami nikt nie jechał. Pociąg odchodzi za pięć minut... Przenocuję tu gdzieś w pobliżu, a jutro rano rozpocznę wędrowanie.<br>- Niech się pan strzeże, drogi panie Adasiu, niech się pan strzeże!<br>- Niebawem wrócę i wtedy... - Co wtedy