się do węzła w tyle, na krzyżu człowieka, pod pasem, czyli na pacierzu. Takim sposobem nawiązywane były rapcie, które tym się różniły od pasków, że były nie rzemienne, ale z jedwabnego sznura, czasem same przez się, czasem srebrem lub złotem przerabiane, czasem z samego srebra lub złota. Dworacy, gaszkowie i paniczykowie młodzi, jaki mieli żupan, taki zakładali i rapcie do karabel lub szabli, w pochwach zaś jedności koloru z żupanem nie przestrzegano".<br>W XVIII-wiecznych źródłach nazwa karabeli występuje często, m.in. (obok innej broni siecznej i obuchowej) w spisie broni, jaką winni wykonywać i montować miecznicy na podstawie uchwały Rady