delitti e delle pene (&lt;transl&gt;O przestępstwach i karach&lt;/&gt;, 1764), wypowiedzieli się zdecydowanie przeciwko stosowaniu tortur w śledztwie. U nas uczynił to już w pierwszej połowie XVI wieku Jan Cerazyn, prawnik i wójt sądu wyższego prawa magdeburskiego na zamku krakowskim, który w dziełku "O prawach i fołdrowaniu" (1529) zwrócił uwagę na paradoks, że &lt;q anachr="1529"&gt;"mocny góral da się męczyć, a nie wyzna prawdy, a słaby piecuch opowie grzech, którego popełnić nie miał śmiałości"&lt;/&gt;. I Cerazyn, i Beccaria zgodnie twierdzili, że tortura jest karą, której nic nie jest w stanie zrekompensować człowiekowi niewinnemu.<br>Przed zbytnim przywiązywaniem wagi do tortur - chociaż w zasadzie nie był