Niektóre z tych barionów i mezonów wykazują tak dziwne zachowanie się, że dla scharakteryzowania go należało wprowadzić nową wielkość opisaną liczbą kwantową zwaną dziwnością. Cząstki te wytwarzane są mianowicie łatwo w zderzeniach cząstek silnie oddziałujących, natomiast rozpadają się mniej chętnie ze stosunkowo dużym czasem rozpadu. Poza tym produkowane są zawsze parami, na przykład produkcji cząstki zwanej hiperonem towarzyszy zawsze wytworzenie również mezonu K. Ta tak zwana produkcja stowarzyszona wskazywała na to, że występuje tu jakaś nowa liczba kwantowa zachowywana w oddziaływaniach silnych. Nazwano ją właśnie dziwnością. Gdy produkcja tych cząstek następuje w zderzeniu cząstek niedziwnych, na przykład nukleonów, wtedy na końcu