nie chcę uciekać, chcę zostać / bracia i siostry, <orig>zrozummy</> się, my nie potrafimy przegrywać / nie wyskoczymy ze swojej skóry / idziemy naprzód, nie cofniemy się / dla Krajiny i dla Serbii idę do końca / nie ma we mnie strachu, nic mi się nie może stać. Kilku takich dwudziestolatków równocześnie zakładało "Mindżuszari" i paramilitarne nieformalne grupy samoobrony. Jedna z nich stała się z czasem elitarnym II dalmatyńskim oddziałem do zadań specjalnych krajińskiego MSW. Oddział ten ze względu na jednego ze swych żołnierzy, Coko Srdżana właśnie, zwany był po prostu "Mindżuszari". <orig>"Kolczykowców"</> kierowano na szczególnie zagrożone pozycje, tam gdzie padało morale zwyczajnych żołnierzy. "Modlitwę" znają