naszym dziedzictwie, ale nie powinna ona przytłaczać teraźniejszości i czynnego uczestnictwa. Wiedza o przeszłości podbudowuje i wyjaśnia wydarzenia bieżące i, traktując ją jako część edukacji permanentnej, można odciążyć przeładowane programy szkolne. Oczywiście, im dziecko jest młodsze, tym większą rolę odgrywają czynniki adaptacyjne, jednak możliwie wcześnie trzeba nawiązywać z dzieckiem stosunki partnerskie, zachęcać do samodzielności i inicjatywy. Programy i organizacja pracy w instytucjach wychowawczych jeszcze ciągle tego postulatu nie spełniają, jedynie w dyskusjach nad reformami szkolnictwa pojawiają się tego rodzaju refleksje.<br>W Raporcie redagowanym przez Faures&#146;a wychowanie jest ujmowane jako produkt i czynnik rozwoju społecznego, podkreślane są jego związki z