dramaturgów, by po roku 1830, gdy cenzura osłabła, wprowadzać do teatru tematykę współczesną. Bohaterowie wielu dramatów Aleksandra Dumasa spełniali pod tym względem oczekiwania publiczności: realizowali romantyczny mit dobrego zbrodniarza, zachowali namiętności i żarliwość bohatera romantycznego, a uwikłani byli w konflikty otaczającego ich świata. Tylko w Antony do zguby prowadziła bohatera pasja miłosna (a i to o ileż bardziej zmysłowo, przyziemnie ukazana niż na przykład w Chattertonie Alfreda de Vigny czy w innych dramatach romantyków), zazwyczaj w dramatach współczesnych Dumasa bohater walczył o wysoką pozycję w społeczeństwie. Ten motyw został wyeksponowany także w bardzo chwalonej, osnutej na motywach biograficznych sztuce Kean, napisanej