gdy ocenia się ją z pewnym chłodem badacza - ale ważna dla nas - a czujesz to doskonale - ze względów wysoce osobistych. O sobie mogę powiedzieć, że wychowawszy się na literaturze francuskiej jestem naznaczony pewnym jej właściwym zamiłowaniem do "choses spirituelles", że nawet mój język nosi na sobie kuszące i niebezpieczne piętno patosu, który pochodzi z nadmiernego niemal szacunku dla przedmiotów duchowych. Że wreszcie ciągle istnieje w mojej świadomości przeciwstawienie: éternel - temporel, co narażało mnie nieraz na napaści ze strony materialistów dziejowych, i że sama temporalité nie może jakoś mnie zaspokoić. Droga, jaką odbyłem dotychczas, jest, sądzę, dosyć charakterystyczna dla wielu - od zupełnego