jeżeli nie stuleciach tragedii. I na odwrót, gatunek katastrofizmu reprezentowany przez Zdziechowskiego i St. Ign. Witkiewicza z trudem by się tu mieścił, ponieważ nie było u nich żadnego drugiego brzegu, tylko ostateczna katastrofa (Witkiewiczowskie "Z bydła wyszliśmy i w bydło się obrócimy"). Już raczej &lt;name type="tit"&gt;Nie-Boska komedia&lt;/&gt; mogłaby takiej antologii patronować, z powodu jej nagłego zwrotu w zakończeniu.<br>Bardzo dawno to działo się, nie ma już ani tamtego kraju, ani tamtych ludzi, ani mnie takiego, jakim byłem. A jednak &lt;page nr=273&gt; nie uciec nam od danych własnego losu i w jakimś sensie całe życie pozostałem "katastrofistą". Postawa taka daje tę przynajmniej korzyść, że