nikt od czasu rewolucji nie mówi... że ta kobieta spała tu... proszę sobie wyobrazić... spała tu dzień po dniu... ileż nocy?!... Miała swoje łóżko zasłonięte kotarą... przez które w dobrych chwilach przewijały się ciała ludzkich samców - dorodnych okazów swołoczy... a w gorszych chwilach fermentowały tajemnice, wlokły się gorączki, obstrukcje... duszności... patrząc na jej marmurowe popiersie, czułem, jak często musiało jej być duszno... i miała wzdęcia... i wszystkie te okrutne rozkazy... i uśmiercenie tego W. ... jak mu tam było? tego aktora! No... Wolanda? Wołkow! Ten kraj był trudny i zagmatwany, pełen ciężkiego, niezrozumiałego i niestrawnego<br> &lt;page nr=264&gt;<br> bełkotu był ten kraj... cuchnących ust... gnijących