w szpitalu z dolegliwościami sercowymi, które ciągnęły się niemal bez przerwy od śmierci ojca, już przeszło sześć lat temu.<br>Sen! Rzadko kiedy mi się coś śniło, a i te sporadyczne wizje nie miały charakteru profetycznego, bo zazwyczaj zapominałem ich treść natychmiast po obudzeniu się. Teraz siedziałem na łóżku i nie patrząc na uciekający czas, starałem się jak najdokładniej przypomnieć sobie to coś, co wydało mi się tak niesłychanie ważne. Udało mi się w drodze kolejnych przybliżeń wymyślić na nowo sen, którego tylko zarys trzepotał gdzieś za zamkniętymi powiekami.<br>Jechałem tramwajem. Nie, nie tramwajem - autobusem. Wsiadłem koło kościoła Świętego Krzyża. Tłok niewielki