Niewątpliwie kierowały uwagę na sposób ujęcia nowego tematu, rozszerzały krąg zainteresowań, a przy tym odrywały od tradycyjnej tematyki religijnej, co zapewne musiało cieszyć czynniki partyjne. Jednakże chyba najważniejsze było to, że poszerzały krąg ludzi rzeźbiących, i, co równie ważne, przyciągały na wystawy tysiące widzów, których oswajały z nowym zjawiskiem, uczyły patrzeć na nie. Były to dobre lata dla sztuki ludowej. <br>Stan wojenny zadał tej sztuce poważny cios. Po 1981 r. nie notujemy już poważnych wystaw, przestano też wspierać nowych twórców. Czy ich nagle zabrakło? A może nie mieli, jak i gdzie się zaprezentować? Stan wojenny ostatecznie zerwał więź między dawnymi a