odparł z rezygnacją i podniósł szklankę. - Wasze zdrowie, Piszczyk.<br>Niestety, nie znalazłem w jego tonie oczekiwanego oddźwięku na mój szczery wybuch. Był ciągle czujny. Wypiłem też piwo i szukałem jeszcze słów, które by może lepiej oddały mój nastrój tego wieczoru i przekonały go ostatecznie, gdy nagle odczułem silne parcie na pęcherz. Tego piwa wypiłem przeszło pół litra. W tej samej chwili ramię Wychówny oparło się o moje ramię.<br>- Przepraszam na chwilę - powiedziałem i wstałem od stołu. Pochwyciłem kątem oka jej żałosny wzrok. Właśnie młodzież skończyła kujawiaka.<br>- Niech żyje kierownik Piszczyk! - zawołał Antoszewski, przewodniczący koła, który miał od pierwszego przejść do naszego