wielkiego męża stanu rosły modrzewie i jawory. Wiatr szumiał liśćmi, łamał drobne gałęzie, trząsł koronami. Porywczy i niespodziewany zerwał czapkę z głowy policjanta i podrzucił ją w górę niby duży, granatowy liść. Policjant pobiegł za czapką, złapał ją wreszcie koło parkanu i włożył na głowę, przymocowując do podbródka rzemykiem.<br>Wiatr pędził chmury, które, ciemne i niespokojne, mknęły nad miastem coraz szybciej .<br>&lt;page nr=24&gt;<br>Chirurg Tamten miał zdolność do patrzenia na siebie samego w pewnych okolicznościach i chwilach życia jako na chorego, którego ma zoperować. Wówczas spoglądał na swe czyny z fachową obojętnością.<br>Tegoż wieczoru, gdy wracał po jedenastej dorożką do domu, opowiadał sobie