buty. Resztę robiły kobiety. Pamiętam mokry zapach szorowanych desek i terpentynowy pasty, szelest rozkładanego na stole obrusu, dotyk pościeli krochmalonej na sztywno, jak tektura. W niedzielę do wszystkich woni dołączał się zapach rosołu, przypiekanej na blasze przekrojonej na pół cebuli, waniliowego cukru, którym posypywano ciasto z jabłkami i oszałamiający odór perfum Carmen, którymi zlewał się dziadek.<br>Dziś może się to wydawać dziwne, ale wszyscy mieli masę czasu. Dużo się czytało, chociaż inaczej i co innego niż obecnie. Kiedy zaczynała się zima, dziadek kładł na stole, obok lampy, "Pana Tadeusza" i czytał go aż do wiosny. Każdej zimy tylko tę książkę. To