reformacyjne do żywszego zainteresowania księgami Starego Przymierza. Dodajmy, że w Księgach Mojżeszowych, u proroków i w tzw. Pismach (m.in. Psałterz i Pieśń nad pieśniami) więcej było surowca literackiego, w szczególności fabularnego, który stwarzał szerokie możliwości autorskiej inwencji. W ten sposób zaczęły się pojawiać historie (narracyjnie ujęte czy ,,w rozmowach person rozdzielone") Józefa, Judyty, Tobiasza, Zuzanny i inne (por. rozdz. VIII, pkt 2, i rozdz. XII).<br>Józef zajął wśród tych tematów dość poczesne miejsce. W samej tylko pierwszej połowie XVI w. napisano o nim kilkanaście dramatów, głównie niemieckich i głównie niekatolickich, co można wytłumaczyć okolicznościami życia i kariery syna Jakubowego, które