nowej, lepszej kandydatki, porzucono na śmietniku samotności, jak przechodzony but. Potem opuszczają je także dorosłe dzieci, co dla porzucanych jest następną zdradą. Zapełniają potem szpitale psychiatryczne, nie potrafiąc wygrzebać się z depresji.<br>Jeśli nie mają dzieci, muszą walczyć z czasem. Czas w samotności długo jest wrogiem: dotykalny, przeraźliwie fizyczny. Człowiek pęta się w nim jak w mazi z poczuciem, że sam sobie przeszkadza.<br>"Wie pan co to znaczy każdego dnia siedzieć samej w restauracji za filarem? - mówi 50-letnia &lt;orig&gt;singlerka&lt;/&gt; z Monachium dziennikarzowi "Sterna". - W dużych hotelach są typowe stoliki dla samotnych kobiet i widzi się tam właśnie takie jak ja, typowe