że co do dzieci z podwórza, to okazało się <br>wkrótce, że miałam słuszność. Nie były <br>to wcale "biedne dzieci". Od jednego z nich dostałam <br>nawet podarek. Najpiękniejszy podarek, jaki otrzymałam w życiu. <br><br><br>5.&lt;tit&gt;Sabinka&lt;/&gt;<br><br>Sabinka przyszła do nas po raz pierwszy z matką. Matka <br>Sabinki była pończoszarką. "Łapała oczka", <br>"nadrabiała pięty i stopy", naprawiała swetry. <br><br><br>Na podwórzu Sabinka bawiła się zawsze sama. Przykucała <br>cichutko gdzieś na schodkach albo wynosiła sobie niziutki <br>stołeczek. Obok siebie sadzała dużą lalkę z gałganów, <br>która nazywała się Ryfka, i robiła dla niej sweterek <br>na drutach. Opowiadała jej coś przy tym nieustannie, ale co, <br>tego już nie