do mojej rzetelności. Nie dawał tego poznać po sobie, lecz takie nastroje można przekazywać innymi sposobami aniżeli poprzez gesty czy miny. Nigdy nie miałem złudzeń, że Kazimierz ma z komunizmem tyle wspólnego, co katolik z buddyzmem. Mimo że starał się rozpaczliwie trzymać linii partyjnej i pisał o klasie robotniczej. On, picuś glancuś z domu, prawnik z kindersztubą, opiewał życie robociarzy, ich patriotyzm i wiarę w socjalizm. Nie mam wątpliwości, że kosztowało go to wiele samozaparcia i wewnętrznej walki. Nie był arywistą, chciał wierzyć, nie przyjmował do wiadomości nawet najbardziej oczywistych oznak nadużywania przez władze komunistyczne podstawowych zasad współżycia, nie mówiąc już